Steeds grotere aantallen urgentieaanvragen kosten gemeenten en woningcorporaties heel wat hoofdbrekens. Door een tekort van ruim 400.000 woningen – waarvan bijna 100.000 in de sociale sector – is de druk op de Nederlandse woningmarkt groot. Het is voor vrijwel iedereen die nu een woning zoekt lastig. Maar als je tot een groep behoort die snél een woning nodig heeft, dan sta je al gauw drie nul achter. Het is de verantwoordelijkheid van gemeenten om samen met woningcorporaties en maatschappelijke organisaties invulling te geven aan urgentiebeleid en de uitvoering daarvan. Dat blijkt in de praktijk soms lastig. Veel dossiers zijn ingewikkeld en taal is steeds vaker een drempel voor aanvragers. En hoe ga je om met het groeiend aantal aanvragen van mensen die eigenlijk weinig kans maken op urgentie? Hoe houd je een ingewikkeld proces begrijpelijk en uitvoerbaar voor je eigen medewerkers, maar ook voor woningzoekenden?
In een serie blogs bepreekt Hilmar Giesen van Het Vierde Huis de belangrijkste uitdagingen waar gemeenten tegenaan lopen én tips hoe je deze kunt aanpakken. In deze blog: hoe ga je om met het groeiend aantal aanvragen van mensen die eigenlijk weinig kans maken op urgentie?
Minder volume, meer kansrijke aanvragen
Het is allang geen nieuws meer dat gemeenten worstelen met uitdagingen in het urgentieproces. Organisaties die gemeenten ondersteunen bij urgentiedienstverlening – zoals Het Vierde Huis – zien dit dagelijks in de praktijk. Uit gesprekken met gemeenten blijkt dat de urgentieaanvragen die binnenkomen steeds complexer worden. Waar je een aantal jaar geleden een echtscheiding met minderjarige kinderen voorbij zag komen, zie je nu steeds vaker complexere aanvragen met een opeenstapeling van problematiek, zoals psychische problematiek bij de kinderen of financiële problemen bij de ouder. Urgentie is daardoor een veel ingewikkelder onderwerp geworden. Vaak met een grote persoonlijke impact.
Door het stijgende tekort aan sociale huurwoningen komen er daarnaast steeds vaker aanvragen binnen van mensen die eigenlijk weinig kans maken op een urgentie. Gemeenten zien steeds meer dat de mensen die een aanvraag indienen, vaak niet aan de voorwaarden voldoen. Toch proberen zij zo kans te maken op een woning. Ook zie je dat veel meer mensen in bezwaar gaan tegen de afwijzing dan een paar jaar geleden. Dat is vervolgens weer een probleem voor gemeenten, want het afhandelen van die bezwaren kost mankracht die je eigenlijk ergens anders aan zou willen besteden.
Duidelijke spelregels en persoonlijk advies
In een goed en efficiënt urgentieproces moet daarom duidelijk zijn wat de spelregels zijn voor degenen die een aanvraag indienen. Vervolgens moet de vertaling worden gemaakt naar de situatie van de desbetreffende persoon en duidelijk worden wat de kansen zijn op een urgentie. Dat klinkt alsof het voor de hand ligt, maar voor veel mensen zijn de regels rondom urgentieverklaringen niet makkelijk te vinden of lastig te begrijpen.
Daarnaast kun je het aantal kansarme aanvragen verminderen door mensen de mogelijkheid te geven om een gesprek te voeren met een urgentiespecialist, voordat zij een aanvraag indienen. In zo’n gesprek van een half uur kan de kern van de aanvraag worden besproken. De specialist kan advies geven in hoeverre de aanvraag kans van slagen heeft en welke stukken nodig zijn om dit in behandeling te kunnen nemen. Zo voorkom je kansarme aanvragen én teleurstelling bij woningzoekenden.
Wellicht herken je deze uitdaging ook in jouw eigen gemeente? Benieuwd welke uitdagingen nog meer een toekomstbestendig en klantvriendelijk urgentieproces in de weg kunnen staan?
Download hier onze whitepaper: Urgentiedienstverlening: 7 uitdagingen & tips voor gemeenten
Hilmar Giesen
giesen@hetvierdehuis.nl
